de venijnige Apenijnnen

Vandaag snel weg van die saaie stadscamping in Bologna. Op tijd op ook omdat we al het vermoeden hadden dat er wel wat geklommen moest worden. Maar eerst moesten we weer 14 km dwars door de oudste universiteitsstad B om weer op de route te komen. Er sloeg lichte paniek toe toen de teasi het verrekte. Hoe moesten we op ons 1:5000 kaartje door die stsd heenkomen? Bij de receptie maar een stadsplattegrond gevraagd. Dat was de teasi te veel want opeens deed hij het weer. Ca. 1 uur door B heen crossen en toen waren we wer op de route. Dat begon meteen met een klimmetje van 10-13%. Dat is eigenlijk de hele dag zo door gegaan, op ca 900 m hoogte steeds een heuvel op en dan weer af en dan weer wat hoger. De tendens was nl de hele dag hoogte winnen. We deden rustig aan en dronken veel met af en toe een koffiestop. Als de middag daar is ga ik over op ijskoude cola. Bij een kerk was een man aan het maaien en toen hij ons langs de kant onsbroodje op zag eten, kwam hij ons uitnodigen om onder het afdak te zitten. We kregen een liter ijskoud water en ik mocht mn handen wassen om het kettingsmeer er af te poetsen. Twee x er af gelopen door te wild schakelen. Aan het eind vd rit bevond zich onderaan de helling een camping zo werd gezegd. Na gisteren eerst zien en dan geloven..... ja hoor we draaiden zo de camping op. En wat bleek met zwembad. Wel ijskoud maar lekker om op te frissen. Morgen vooral dalen naar Florence en ook niet te ver. Dus ff tijd voor stadsbezoek. Zo wordt het nog echt genieten. Straks eens kijken wat de kok kan